Οι Έλληνες ανυπομονούν να ξυπνήσουν από το κακό όνειρο

Του Δ. Γ. ΠΑΠΑΔΟΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η ανασφάλεια της οικονομικής κρίσης συναντά σήμερα την αγριότητα της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που όλα τα προηγούμενα χρόνια γαλουχήθηκε σ’ έναν οργιώδη καταναλωτισμό, αδιαφορώντας για τα κοινωνικά αγαθά.

Πριν από λίγα μόλις χρόνια η Ελλάδα ζούσε ένα φαραωνικό παρόν
και υποσχόταν στους πολίτες της ένα επίσης γκλάμορους μέλλον. Οι προβεβλημένοι πολιτικοί ταγοί καλλιέργησαν μεγάλες

προσδοκίες, στηριγμένες σε δανεικά που ήταν η πρώτη ύλη για μια ευμάρεια που πατούσε σε πήλινα πόδια.

Αλλά όταν οι πηγές δανεισμού στέρεψαν και τα φώτα της γιορτής έσβησαν, έμεινε ένας λογαριασμός 350 δισ. ευρώ, που μοιάζει να αποτελεί σήμερα την κοινή μας κληρονομιά. Παρούσα είναι επίσης μια ταχέως αυξανόμενη ανεργία, που διογκώνεται όσο το κράτος συνεχίζει τη φορολογική του επέλαση σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα αδιακρίτως. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 20122015 προβλέπει να απορροφηθούν από την οικονομία 22 δισ. ευρώ. Τα 14 δισ. θα προέλθουν από περικοπές δαπανών, ενώ τα υπόλοιπα από αύξηση των εσόδων, δηλαδή των φόρων.

Σε κάθε περίπτωση είναι χρήματα που θα βγουν από την ήδη δεινοπαθούσα κατανάλωση, κλιμακώνοντας έτι περαιτέρω την ύφεση.

Είναι πλέον κατανοητό ότι όσο εφαρμόζονται τέτοια μέτρα, η ανάπτυξη δεν θα έρχεται στο ραντεβού της. Επίσης τα μέτρα αυτά, που και ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου παραδέχεται ότι είναι άδικα, εντείνουν την κοινωνική οργή και πυρακτώνουν τα νεύρα αυτών που απαρτίζουν τη μεσαία τάξη και απειλούνται να υποβιβαστούν σε νεόπτωχους.

Την ίδια στιγμή είναι πανταχού παρούσα η αδυναμία του κράτους να συλλάβει τη φοροδιαφυγή, η οποία όλοι συμφωνούν ότι στην Ελλάδα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι θα μπορούσε να παταχθεί με την τακτική των αλλεπάλληλων φορολογικών επιδρομών, που εφαρμόζεται σήμερα. Θα ήταν σαν να πίστευε ένας καρκινοπαθής ότι θα γιατρευτεί άπαξ διά παντός, αυτοπυροβολούμενος στον κρόταφο… Η επιβολή διαρκώς νέων φόρων υπονομεύει την κατανάλωση και φτωχαίνει τους πολίτες σήμερα και το κράτος αύριο.

Οι επιβαλλόμενοι επί δικαίων και αδίκων φόροι, επειδή αδυνατούν οι αρμόδιοι να εντοπίσουν τη φοροδιαφυγή, οδηγούν αργά ή γρήγορα όλους (ακόμα και τους πλέον έντιμους φορολογούμενους) στην ανυπακοή.

Ήδη αυτή η ανυπακοή εκδηλώνεται ανοιχτά όσον αφορά τα διόδια, απειλεί δε ευθέως τα έσοδα και την κρατική αξιοπιστία. Αν αυτό συνεχιστεί, τότε σε λίγο η χώρα δεν θα μπορεί να βρει τράπεζα για τη χρηματοδότηση των μεγάλων έργων.

Καλό είναι οι αρμόδιοι εκτός από τους φόρους να αρχίσουν να σκέφτονται πώς θα κινητοποιήσουν την οικονομία. Στην προσπάθεια αυτή θα βρουν συμμάχους όλους τους Έλληνες, που επιθυμούν να βγουν από τον εφιάλτη στον οποίο βρέθηκαν.