Του Δ.Γ.Παπαδοκωστόπουλου
Πριν δύο χρόνια περίπου ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έλεγε σε όλους τους τόνους ότι η ελληνική οικονομία είναι ισχυρή και ότι θα αντέξει την διαφαινόμενη κρίση.
Στην πορεία αποδείχθηκε ότι ούτε προφυλαγμένη ήταν η οικονομία ούτε οι αρμόδιοι είχαν μεριμνήσει πραγματικά για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Το χειρότερο όλων είναι ότι οι επιπτώσεις αποδεικνύονται πολύ βαρύτερες κάθε πρόβλεψης που θα μπορούσε να γίνει έστω και ένα χρόνο νωρίτερα.
Εύκολες τοποθετήσεις, που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, έκανε στην πορεία και η σημερινή κυβέρνηση. Τόσο σαν αντιπολίτευση, αλλά και σαν κυβέρνηση αργότερα, το ΠΑΣΟΚ υιοθετούσε μια εικόνα για την ελληνική οικονομία που απείχε από την πραγματικότητα.
Αποδεικνύεται σήμερα ότι καμία από εκείνες τις δηλώσεις που γίνονταν εκείνο τον καιρό δεν είχε καμία αξία και γίνονταν για το θεαθήναι και για να ειπωθεί κάτι.
Ο καιρός της κρίσης εκτός από την παρομοιώδη γύμνια μας ανέδειξε και πολλά άλλα ζητήματα, που έχουν να κάνουν με τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Παρουσιάσθηκε ανάγλυφα η ομηρία της κοινωνίας, από οργανωμένες μειοψηφίες που επιβάλουν το δικό τους δίκαιο. Δεν πάει πολύς καιρός που η υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη δεν κατάφερε να συναντηθεί με την τρόικα για θέματα που σχετίζονται με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Η μη συνάντηση όπως γράφηκε ευρέως στον τύπο επιβλήθηκε από την ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, που κατά ένα περίεργο τρόπο συμπεριφέρεται ωσάν η ΔΕΗ να της ανήκει.
Άλλη πάλι τραγική εικόνα που θυμίζει χώρα της Αφρικής, αυτή που δημιουργούν τα σκουπίδια στην Αθήνα. Οι αιτίες γνωστές. Έκλεισε η χωματερή των Άνω Λιοσίων και έγινε η συντέλεια από το σκουπιδαριό. Οι αρμόδιοι εξαφανισμένοι, καθώς ποτέ δεν αναμετρήθηκαν με τους συνδικαλιστές που λειτουργούσαν οιονεί ως κομματικοί στρατοί και άρα προσπόριζαν ψήφους στο πολιτικό σύστημα.
Πως εξάλλου θα μπορούσαν και να το κάνουν, όταν κανείς δεν τολμούσε να αμφισβητήσει την παντοδυναμία τους και τις δυνατότητες που είχαν να επιβάλλουν κατά το δοκούν ασφυξία στην κοινωνία.
Από την άλλη η κοινωνία που μπορεί να δυσαρεστούνταν με όλα αυτά, αλλά ταυτόχρονα μάθαινε και να τα ανέχεται, να συζεί με αυτά και κάποιες φορές μάλιστα να φτάνει να τα δικαιολογεί. Η Ελλάδα πρέπει να είναι σήμερα χώρα πρωτοπόρα στη Δύση, στο θέμα της ύπαρξης κομμάτων, που έχουν συνδέσει την ύπαρξή τους με την διατήρηση μιας σειράς στρεβλώσεων που καταδυναστεύουν το κοινωνικό σύνολο. Εξυπακούεται ότι τέτοιες συμπεριφορές ομνύουν πάντα σε ανάγκες που καλύπτονται με πομπώδεις τίτλους όπως: εθνικό συμφέρον, κοινωνικό σύνολο, η καθημερινότητα των πολιτών και άλλα τέτοια που λέγονται για να λέγονται.
Η οικονομική κρίση μέχρι ένα σημείο λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός και βοηθάει την κοινωνία να αντιληφθεί το ποιοι πραγματικά αντιστρατεύονται τα συμφέροντά της.
Υπό την έννοια αυτή καταλαβαίνουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι το μνημόνιο που επιβλήθηκε και είναι το σύμπτωμα της αρρώστιας, αλλά η διατήρηση όλων εκείνων των συνθηκών και των δομών που μας έφεραν σ΄ αυτή την κατάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου