Η μεσοαστική-εθνικιστική επανάσταση του Μίκη

Πριν λίγες ημέρες ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, την προσφορά του οποίου, μέχρι το 1974, αναγνωρίζουν όλοι, αποφάσισε να κηρύξει τη δική του επανάσταση, προβάλλοντας τη δική του αιτία. Και ζήτησε από τους Έλληνες να αρνηθούν να πληρώσουν για το μνημόνιο. Ωραία. Και ποιός θα πληρώσει; Αλλού είναι το θέμα. Αν πληρώνουμε όλοι ανάλογα με
τις δυνατότητές μας και ανάλογα με τη συμμετοχή μας στο φαγοπότι
που προηγήθηκε. Αλλά το θέμα του Μίκη δεν ήταν αυτό. Ήταν κάτι ανάλογο με την πρόταση, γενικώς, περί ανυπακοής που προτείνουν η Αλέκα Παπαρήγα, η Λιάνα Κανέλη, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο Αλέξης Τσίπρας με ορισμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κλπ.
Το κακό για τον Μίκη και όλους όσους τον βάζουν μπροστά σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, ήταν ότι στην εκδήλωση, όπου έγινε και η σχετική εξαγγελία, δεν παρέστησαν απλοί πολίτες, οι οποίοι προτιμούν άλλους λόγους και τρόπους διαμαρτυρίας πιο γνήσιους και πιο επαναστατικούς. Παρόντες ήταν εκπρόσωποι όλων των συντεχνιών, "αριστερών" και δεξιών (η τοποθέτησή τους στο πολιτικό φάσμα γίνεται, ανάλογα με το που πρόσκειται η διοίκηση κάθε συντεχνίας) οι οποίες θίγονται από το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Για παράδειγμα, βρέθηκαν μαζί το "αριστερό" ΤΕΕ, το οποίο έχει πάψει εδώ και δεκαετίες να αποτελεί σύμβουλο της Πολιτείας, προτιμώντας τον ρόλο της εκπροσώπησης της συντεχνίας των μηχανικών και αρχιτεκτόνων κατά της Πολιτείας (η οποία ίσως θα πρέπει να αλλάξει το νομικό του πλαίσιο) και οι υπερσυντηρητικές διοικήσεις του ΙΣΑ και των φαρμακοποιών, οι οποίοι, όλα αυτά τα χρόνια έχουν θησαυρίσει.
Αυτό το πολιτικο-συντεχνιακό σύμφυρμα συνασπίζεται υπό την ομπρέλα του Μίκη, για να υποστηρίξει τα "δικαιώματά" του, να συνεχίζει τον αδικαιολόγητο πλουτισμό τους, όπως οι γιατροί με τα φακελάκια, χωρίς, μάλιστα, κανένας από αυτούς να δηλώνει στην εφορία τα πραγματικά του εισοδήματα. Και απλός πολίτης υποχρεώνεται να πληρώνει πανάκριβα την παροχή υπηρεσιών, αλλά και να καλύπτει το μέρος εκείνο του φόρου που θα έπρεπε να πληρώνουν οι διαμαρτυρόμενοι.
Ο Μ. Θεοδωράκης είπε και άλλα. Είπε να εγκαταλείψουμε το δόγμα "ανήκομεν εις την δύσιν" και να υιοθετήσουμε το "ανήκουμε στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα".
Ας θυμηθεί ο Μίκης ποιοί επέβαλαν το πρώτο σύνθημα. Θα το υπενθυμίσουμε καθώς, άλλωστε, όσο προχωρεί η ηλικία ενός ανθρώπου η μνήμη αδυνατίζει.Το σύνθημα αυτό, λοιπόν, ήταν του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το οποίο βοήθησε να εδραιωθεί ο Μίκης Θεοδωράκης, με το άλλο, δικό του, σύνθημα "Καραμανλής ή τανκς". Τώρα, ζητάει να το εγκαταλείψουμε, άρα ήταν λάθος. Κάποια αυτοκριτική για την τότε θέση του δεν ακούσαμε.
Ως προς το δεύτερο σύνθημα, πρόκειται για μια παραλλαγή του συνθήματος του Ανδρέα Παπανδρέου "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες". Πρόκειται για σύνθημα παλαιότερο εκείνου του Κων/νου Καραμανλή, το οποίο, όμως έγινε κτήμα των Ελλήνων, πλην ορισμένων, μεταξύ των οποίων και ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος, τότε, το χαρακτήριζε "εθνικιστικό" εξαπολύοντας επιθέσεις κατά του Ανδρέα Παπανδρέου (και για να στηρίξει, προφανώς, τον φίλο του Καραμανλή, αλλά και για να ψαλιδίσει την κυβερνητική προοπτική του ΠΑΣΟΚ).  
Αλλά, τέτοιος ήταν πάντα ο Μίκης. Και γι αυτό κατάντησε... υπουργός του Μητσοτάκη.