Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας...

Του Δ. Γ. ΠΑΠΑΔΟΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η πολιτική καλείται είτε να απαντήσει στις ανάγκες των πολλών είτε να ευθυγραμμιστεί με τους φωνασκούντες υπέρ των προνομίων τους.

H Ελλάδα μπορεί να μην πέρασε από το στάδιο της φεουδαρχίας, αλλά έτυχε να έχει ΔΕΚΟ και «κλειστά επαγγέλματα», η δράση και οι πρακτικές των οποίων δεν πρέπει να απέχουν πολύ από τις αντίστοιχες των φεουδαρχών αρχόντων της μεσαιωνικής Ευρώπης.

Η διαχείριση όλων των αγκυλώσεων γινόταν από τους πολιτικούς, οι
οποίοι, ενδιαφερόμενοι μόνο για ψήφους, επέτρεπαν στις συντεχνίες να

δρουν σε βάρος της κοινωνίας. Καλείται σήμερα η ελληνική βουλή να νομοθετήσει σε βάρος των κλειστών επαγγελμάτων, όταν το μισό προσωπικό της προέρχεται από αυτά και δίνει αναφορά στους ομοτέχνους του.

Πρόκειται για μια ιδιότυπη εθνικοφροσύνη που ταλαιπωρεί και βασανίζει τη χώρα ακόμα και την ύστατη ώρα της χρεοκοπίας.

Είναι φανερό ότι οι κάθε είδους συντεχνίες, κύριοι πελάτες των δύο μεγάλων κομμάτων, θα επιχειρήσουν να επηρεάσουν υπέρ των συμφερόντων τους τις κυβερνητικές αποφάσεις.

Το τραγικό για μας είναι ότι έπρεπε να έλθει η τρόικα και να πιέσει ώστε να απελευθερωθούν τα επαγγέλματα αυτά, πολλά εκ των οποίων έχουν δομές αντίστοιχες με εκείνες των μεσαιωνικών συντεχνιών.

Το θέμα είναι τι θα επιλέξει να κάνει η κυβέρνηση και, βέβαια, κατά πόσο αυτές οι αλλαγές θα στηριχτούν από τη μείζονα αντιπολίτευση.

Αν τα δύο μεγάλα κόμματα δρομολογήσουν τις αλλαγές, θα μπορέσουν εκ των υστέρων να ισχυριστούν, ότι έστω και την τελευταία στιγμή επιχείρησαν να αλλάξουν το πρόσωπο της χώρας και τον ρου της ιστορίας της.

Αν δεν το κάνουν και συμπλεύσουν με τις κάθε είδους συντεχνίες, τότε να είναι σίγουρα (ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα ορίσει τη συγκεκριμένη υπαναχώρηση ως την τελευταία πράξη του δράματος της χρεοκοπίας, που αυτά συνέθεσαν.

Αν δεν συνειδητοποιήσουν την ευθύνη που φέρουν και επιλέξουν τη γνωστή σε όλους διαχειριστική τακτική, μπορεί να διατηρήσουν προσωρινά κάποιους ψηφοφόρους, αλλά θα έχουν υπονομεύσει πλήρως το μέλλον τους.

Το παρόν ούτως ή άλλως είναι αβέβαιο για όλους. Δίκαιους και άδικους, φταίχτες και αθώους. Η χώρα δύσκολα θα σταθεί ξανά στα πόδια της, αν όλα τα βαρίδια του χτες απαιτούν ιδιαίτερη θέση στην εξέδρα των επισήμων…

Δύσκολο πολύ όλη αυτή η κακοδαιμονία να τελειώσει χωρίς κόστος, με τους υπεύθυνους να παραμένουν στις θέσεις τους. Πουθενά η Ιστορία δεν επιβεβαιώνει μια τέτοια παρέκκλιση, για να θεωρούν κάποιοι ότι θα το κάνει στην Ελλάδα.

Οι μάχες οπισθοφυλακών που δίνουν οι συντεχνίες αλλά και η αντίληψη της παρέας που διακατέχει σε μεγάλο βαθμό τους κρατούντες, σύντομα θα αποτελούν παρελθόν.

Το πάρτι έχει πραγματικά τελειώσει και η Πομπηία ζει τις τελευταίες ημέρες της. Η πολιτική καλείται να πάρει τη μεγάλη απόφαση: είτε να σταθεί δίπλα στην κοινωνία, απαντώντας στις ανάγκες των πολλών είτε να ευθυγραμμιστεί με τους φωνασκούντες υπέρ των προνομίων τους.

"Ισοτιμία" 29 Δεκεμβρίου 2010