Η κοροϊδία για την κλοπή στα καύσιμα

Είναι, ίσως, η χιλιοστή φορά που μια κυβέρνηση, ένα υπουργείο... ανακαλύπτει ότι τα πρατήρια βενζίνης κλέβουν τους καταναλωτές, είτε αφορά στα καύσιμα κίνησης, είτε στο πετρέλαιο θέρμανσης. Κάθε χρόνο, μία τουλάχιστον φορά, το αρμόδιο υπουργείο, είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είτε με κυβέρνηση ΝΔ, διαπιστώνει το πρόβλημα, αλλά λύση δεν δίνεται.

Αυτή τη φορά, μάλιστα, τα πράγματα είναι χειρότερα γιατί η αποκάλυψη δεν οφείλεται σε κρατικούς ελέγχους, οι οποίοι δεν έχουν αποδώσει τίποτα εδώ και δεκάδες χρόνια, αλλά από καταγγελίες των ίδιων των πρατηριούχων, οι οποίοι αποκάλυψαν και τον τρόπο κλοπής των καταναλωτών από συναδέλφους τους.
Από την πλευρά της κυβέρνησης η αντίδραση ήταν η συνήθης. Ο αρμόδιος υφυπουργός Ντίνος Ρόβλιας κατήγγειλε και αυτός την πρακτική και ανακοίνωσε την ανάληψη νομοθετικών πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Ακριβώς η ίδια αντίδραση με αυτή που είδαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να υπάρξει το παραμικρό αποτέλεσμα.
Η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο, του οποίου προϊσταται ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, δεν μπορούν να αρκούνται σε διαπιστώσεις. Αυτό μπορούν να το κάνουν οι πρατηριούχοι, οι δημοσιογράφοι, οι πολίτες. Η κυβέρνηση οφείλει να λύσει το πρόβλημα. Καμία κυβέρνηση δεν ψηφίζεται για να διαπιστώνει, αλλά για να λύνει τα προβλήματα.
Την ίδια ώρα, την ώρα που ο κ. Ρόβλιας ανακοίνωνε την πρόθεση του υπουργείου να πάρει μέτρα, κάποιοι φουκαράδες Έλληνες πολίτες, στο Καρπενήσι και αλλού, προμηθεύονταν αμόλυβδη βενζίνη με 1,7 ευρώ το λίτρο. Αν αυτό δεν είναι κλοπή τι είναι; Και γιατί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους δεν επεμβαίνουν;
Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα με τα καύσιμα ξεπερνάει κάθε όριο. Ήδη η Ελλάδα είναι η χώρα με τις ακριβότερες τιμές καυσίμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό οφείλεται στο ολιγοπώλιο που λυμαίνεται τον χώρο των καυσίμων, στον οποίο κυριαρχούν δύο οικογένειες, με τις οποίες δεν τολμά να τα βάλει καμία κυβέρνηση. Υπενθυμίζεται, πάντως, ότι, προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου, είχε υποσχεθεί ότι θα συγκρουστεί με όλα τα συμφέροντα και ότι δεν χρωστάει σε κανέναν.
Η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης οφείλει να προστατεύσει τον Πρωθυπουργό, αντί να αναλώνεται σε ενέργειες επικοινωνιακού χαρακτήρα, για να καλύψει την ανεπάρκεια ή τις επιλογές της. Και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, οφείλει να απομακρύνει την ηγεσία του υπουργείου αν θεωρεί ότι τον εκθέτει.