Έξι μήνες μετά την υπογραφή του μνημονίου και η κυβέρνηση αρχίζει να διαρρέει με την γνωστή τακτική το ενδεχόμενο επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων των 110 δις. ευρώ. Το προβάλει μάλιστα και ως
θετική εξέλιξη,
εκμεταλλευόμενη στο έπακρο την αδυναμία της αντιπολίτευσης να
εκφράσει πειστικό λόγο για την αντιμετώπιση της κρίσης.
O χρόνος έναρξης αυτών των συζητήσεων, μαρτυρά το σχηματισμό ορατών πρόδρομων φαινομένων της αποτυχίας του συμβολαίου, που υπέγραψε η Ελλάδα λίγο καιρό νωρίτερα. Με άλλα λόγια οι δημιουργοί του μνημονίου, από την μία και αυτοί που ανέλαβαν να το υλοποιήσουν από την άλλη, αναγνωρίζουν σταδιακά ότι η Ελλάδα δεν τα καταφέρνει.
Και το αυθόρμητο ερώτημα: Γιατί δεν έφτιαξαν το μνημόνιο διαφορετικά από την αρχή, όταν από παντού η βασική κριτική που ακούγονταν ήταν ο μη επαρκής χρόνος που παρείχε για έξοδο της οικονομίας από την κρίση.
Εάν από την αρχή εμφανίζονταν ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα εξόδου από την κρίση, διαφορετική θα ήταν και η στάση των αγορών. Η εις βάρος μας ακραία συμπεριφορά τους ελκύονταν και από την υπόθεση ότι σε τρία χρόνια κανείς, με τις δυνατότητες της Ελλάδας, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα χρέος 300 δις. ευρώ.
Ο επικεφαλής του ΔΝΤ Στρος Καν, που προωθεί την ιδέα της επιμήκυνσης, διαβλέπει σ΄αυτήν μια εξαιρετική ευκαιρεία, να υποστηρίξει μέσω της Ελλάδας την μελλοντική του υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλίας.
Υποστηρίζει φωναχτά την επιμήκυνση κάνοντας την ίδια στιγμή και «πάσα» στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος παριστάνει ότι η συζήτηση δεν τον αφορά και το θέμα τίθεται από τους δανειστές…
Το διευκολύνει βέβαια σε δεύτερο χρόνο να προχωρήσει στην λήψη νέων μέτρων μετά τις επικείμενες εκλογές, τα οποία θα δικαιολογηθούν είτε από την επιμήκυνση της αποπληρωμής είτε από την αναδιάρθρωση του χρέους. Με άλλα λόγια θα πρόκειται για τα μέτρα του Νέου Μνημονίου, εφόσον το προηγούμενο απέτυχε.
Ως γνωστόν η συμπεριφορά του υπουργού Οικονομικών, αποτυπώνει μια ευκολία ασύμβατη με τη θέση του. Προχθές χαμογελαστός παραδέχθηκε σε ιδιωτικό κανάλι κάτι φοβερό: Ότι καθυστέρησαν στην λήψη μέτρων τον Οκτώβριο του 2009. θα ξεσηκώνονταν σάλος είπε, υπονοώντας το πολιτικό κόστος για το κόμμα του, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου στο συνομιλητή του…
Έτσι επιλέχθηκε η λύση να αφεθεί η οικονομία στις θύελλες των αγορών, που έκαναν μονόδρομο την τρόικα και το ΔΝΤ, το οποίο μεσοπρόθεσμα ισοδυναμεί με την χαριστική βολή στο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης.
Και η λογική απορία. Με την ελληνική οικονομία τι θα γίνει? Πότε θα ασχοληθούν σοβαρά οι αρμόδιοι? Μήπως όταν τελειώσουν τα πειράματα σε βάρος μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου